مجوزهای اجباری ابزاری رقابتی در برابر انحصار حقوق مالکیت فکری: چالش میان کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته

مجوزهای اجباری یکی از روش‌های تعامل میان حقوق رقابت و حقوق مالکیت فکری هستند. این مجوزها بدون رضایت دارنده حقوق مالکیت فکری صادر می‌شوند و معمولاً در تمای نظام‌های حقوقی که حقوق مالکیت فکری در آن‌ها اعمال می‌شود به کار می‌روند تا از سو‌ءاستفاده دارندگان این‌گونه حقوق جلوگیری شود. تفاوت اساسی بین نظام‌های حقوقی، در قلمرو و محدوده اجرای این‌گونه مجوزهاست. کشورهای در حال توسعه، مجوزهای اجباری را به نحو وسیع در راستای اهداف بهداشتی و تجاری استفاده می‌کنند ولی کشورهای توسعه یافته از این مجوزها به صورت محدود و با شرایط خاص استفاده می‌کنند. در حقیقت هر کدام از این گروه‌ها بر اساس منافع و اقتصاد خود در خصوص مجوز اجباری تصمیم می‌گیرند.